poniedziałek, 2 czerwca 2014

Ptaki przyjazne fotoamatorom i robótki ręczne.

    Ptaki, które chętnie pozują do zdjęć, nie są ogólnie lubiane. W moim mieście gołębie rozpanoszyły się na dobre. Bardzo dobrze odżywione, nawet w maju są systematycznie dokarmiane przez starszych ludzi.  Często widzę jak gołębie nieśpiesznie spacerują po jezdni. Dopiero metr od rozpędzonego samochodu zrywają się do ucieczki. Na trawniku przed psem ledwo usuwają się, a gdy psiak idzie w ich kierunku unoszą się na metr potem spokojnie opadają. 
   Gołębie,  rozbisurmanione i przyzwyczajone do wygodnego życia, giną pod kołami samochodów. Mieszkańcy mają serdecznie dość brudzenia ptaków, niektórzy założyli sobie plastikową siatkę na balkonie. Nie mogą powiesić wypranych ubrań. Sprzątanie też nie należy do przyjemności. W pracy panie sprzątaczki narzekają na ptaszory, bo muszą myć okna i parapety pobrudzone przez gołębie. 
     W chwili obecnej nasz blok nie jest zasiedlony przez gołębie, ale już znaleźli się dobrzy ludzie, którzy nadal je dokarmiają. Więc tylko czekać.
     Nie jestem przeciwna dokarmianiu ptaków czy dzikich zwierząt, ale jest czas kiedy to im służy, pomaga przetrwać zimę. Inna sprawa, że nigdy nie widziałam w tym zajadającym towarzystwie sikorek czy nawet wróbli. Tylko gołębie i kawki.




     Pamiętacie 100 kwadratów, które zrobiłam? Różniły się odcieniem. Mamie bardzo podobała się moja narzuta i wyraziła chęć posiadania podobnej. Myślę, że zagospodaruję niechciane zapasy.


      Aby poprawić sobie humor kupiłam SH tamborek, dwie tkaniny i wosk. Wosk widziałam dawno,dawno temu u Rosjanek i miałam straszną chęć, aby go wypróbować. Jak zwykle szału nie ma. Na krótkiej nitce wosk zachowuje się dobrze. na długiej, mechaci się pod koniec wyszywania i mam nieprzyjemne uczucie jakbym trzymała włochatego robala. Tkaninę do haftu techniką hardangeru też wyobrażałam sobie inaczej. Spodziewałam się materiału wyglądającego jak płótno. Wygląda jak zwykła kanwa.




     Skończyłam pierwszy rząd Jasminy. Zajęło mi to cały rok! Straszne! Zaczęłam już drugi. Ten biały maz to brak kilku krzyżyków. Nie miałam odpowiedniej nitki. Już mam!




6 komentarzy:

  1. Narzuta na pewno wyjdzie równie piekna, jak poprzednia. Obraz krzyżykami zapowiada się nieźle, powiem szczerze, że już nie mogę się doczekać następnych rzędów. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  2. Z tymi rzędami to jak widzisz nie jest prosta sprawa. Trochę przypomina mi to pracę skazańca: długo trwa, uciążliwa, a efekty daleko:))

    OdpowiedzUsuń
  3. Widocznie w otoczeniu betonu tylko gołębie się wyżywią. Wystarczy udać się na przedmieście, a pod drzewami usłyszysz wszystkie rodzaje ptaszków. Moja lipa po prostu śpiewa, pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  4. Ty masz problem z gołębiami, a u nas sroki nie dają żyć, ich ciekawska natura zwycięża , pchają się przez taras do domu, wiedząc o tym, że mamy dwa psy i dwa koty, które tylko czasami zwracają uwagę na intruzy. Pozostałe ptaszki urządzają nam koncerty od świtu do ciemnej nocki:). Obraz choć "wymęczony" na pewno będzie piękny, a przy narzucie już masz wprawę, to poleci z górki:). Pozdrawiam Małgosia.

    OdpowiedzUsuń
  5. Owieczko, bardzo dobrze o Tobie świadczą rozleniwione psy i koty. Tylko u ludzi i dobrych i kochających zwierzęta czują się dobrze:) I zazdroszczę Ci ptaszorów - jaką miałabym wygodę, gdybym miała takie ptasie warunki jak Ty:))
    A swoją drogą to chyba nie przypadek, że wszystkie rękodzielniczki maja co najmniej jednego zwierza w domu?

    OdpowiedzUsuń
  6. Dziękuję za opinię na temat wosku i tkanin do hardangeru... po twojej opini chyba sobie daruję, pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń